þegar ég dey

þá vill ég að "égið" mitt sem var til staðr, sameinist (í mörgum brotum)), öllum þeim tilfinningum (óháð verund) sem ég hef upplifað um ævina..´þau skipti sem maður hefur verið að springa/rifna úr einhverju.. sorg.. gleði... reiði... nostalgía... forviða.. eirðarleysiþþþ hamingja... eftirsjá.. ást... þau skipti.. eru þröskuldur þess að upplifa þessar tilfinningar í sinni tærustu og endanlegu mynd.. að upplifa "frummynd" þess (platón var samt anus).. þó óháð sjálfinu......að sameinast þeim algjörlega.. þannig að sjálfinu mínu/sjálfi ypðar verði skipt niður, þar til það er ekki lengur sjálf, ehdeldur margir hlutar. af mismunandi heildum. óendanleiki og fullkomleiki þessara heilda valda því að þau verða hvorki góð/né vond., heldur bara.. fullkomin.. óbreytanleg.. óraskanleg... hlutdeild "mín" í þessum heildum þó breytileg... hvað þá? strand

góða nótt börnin mín ég sé ykkur öll...