Kl. 18 í kvöld kom pabbi til mín og furðaði sig á því að það væri opið útí bílskúr hjá okkur. Mér fannst það líka undarlegt þannig að ég fór út að tékka. Þá kom í ljós að martröð mín undanfarin 5 ár hafði ræst, og einhver hafði brotist inn. Það var s.s. búið að taka: gítarana mína tvo, bassann minn, synthann, mækinn, trommuheila, effektapedalana og magnara-mixerinn fyrir hljóðkerfið. Andvirði u.þ.b. 300.000 kr.

Við tók (ógeðslega fyndið) móðursýkiskast sem entist í svona hálftíma, eða alveg þangað til löggan kom. Við förum yfir þetta með þeim og þeir fara svo. Svona u.þ.b. korteri seinna hringja þeir og segja mér að koma í einhverja íbúð í götunni fyrir ofan. Ég kem þangað, og viti menn, er ekki bara einn gítarinn minn þar. Þetta voru þá s.s. einhverjir vesalingar sem bjuggu þarna, höfðu greinilega heyrt í okkur spila og ákveðið að þagga niðrí okkur. Þeir voru þar að auki búnir að vera að brjótast inn á fleiri stöðum í kring, og einhver hafði látið lögguna vita af þeim.

Allavegana, ég fer svo heim, og stuttu seinna hringja þeir í mig og segjast vera búnir að finna meirihlutann af dótinu mínu. Jibbí.

Svo töpuðum fyrir dönum, en ég var ennþá í of miklu uppnámi til að svekkja mig alltof mikið á því. Sem er kannski bara fínt. Takk innbrotsþjófar!


ps. eftir þessa lífsreynslu hef ég ákveðið að sofa héðan í frá alltaf út í bílskúr, með nátthúfu og frethólk