Hún Gunnhildur litla systir á afmæli í dag (6. des) og er hvorki meira né minna en 13 ára. Hún er því officially orðin unglingur. Til hammó Gunnsa. Við Auður ræddum það í kvöld og hún hafði orð á því hvað Gunnhildur er mikil gella miðað við sig þegar hún var á hennar aldri. Þá var Auður bara lúði.
Ég byrjaði þá að hugleiða hinn rótfasta lúða-töffara greinamun sem á sér stað í samfélögum ungmenna. Þessi greinamunur nær að sjálfsögðu hámarki í gagnfræðiskóla þar sem hlutföllin eru yfirleitt svona 80%-20%, lúðunum í vil, en deyr svo að miklu leyti í menntaskóla. Þá breytist mælikvarðinn að einhverju leyti í leiðinlegt fólk - skemmtilegt fólk og/eða rólyndisfólk - sprelligosar. Það er þó ekki hægt að segja með vissu þar sem stéttaskiptingin verður margslungnari, enda er það leiðindatilhneiging hjá fólki að flækja alltaf hlutina eftir því sem það eldist.
Þegar ég var í Hagaskóla var ég í þeirri erfiðu stöðu að vera lúði í hinni sjálfskipuðu töffaraklíku. Það var að miklu leyti því töffaravinir mínir höfðu gríðarlega háan lúðaþolsþröskuld og tóku mér opnum örmum þrátt fyrir umtalsvert og mjög svo augljóst lúðaeðli mitt. Í hópnum voru þó ekki allir töffararnir jafnumburðarlyndir, og það voru augljóslega nokkrir sem gáfu í skyn "Bíddu.. hvað er þessi gaur að gera hér? Hann er augljóslega lúði. Hvernig eigum við að geta viðhaldið gildum okkar þegar lúðar eins og þessi fá að vera með?" Ég reyndi oft að koma mér í töffaragervi, en það dugði aldrei. Alltaf skein minn innri lúði of skært.
Þegar kemur að systkinum mínum þá var Auður eins og áður sagði lúði, og Gunnhildur töffari/gella. Bjarki er töffari, en hann svindlar samt, því hann er myndarlegur fótboltastrákur og fær því töffarastöðuna á silfurfati. En það þýðir líka að hann er meira í ætt við hinn hefðbundna ameríska "jock", sem er vafasamur heiður. Hans innri maður tel ég þó að sé meira í sömu lúðakategoríu og ég er í, og ef hann væri aðeins aulalegri í útliti og lélegur í íþróttum, þá væri hann hreinræktaður lúði.
Þetta er áhugavert rannsóknarefni. Í næstu færslu mun ég velta fyrir mér stéttaskiptingu menntaskólanna.
Ég byrjaði þá að hugleiða hinn rótfasta lúða-töffara greinamun sem á sér stað í samfélögum ungmenna. Þessi greinamunur nær að sjálfsögðu hámarki í gagnfræðiskóla þar sem hlutföllin eru yfirleitt svona 80%-20%, lúðunum í vil, en deyr svo að miklu leyti í menntaskóla. Þá breytist mælikvarðinn að einhverju leyti í leiðinlegt fólk - skemmtilegt fólk og/eða rólyndisfólk - sprelligosar. Það er þó ekki hægt að segja með vissu þar sem stéttaskiptingin verður margslungnari, enda er það leiðindatilhneiging hjá fólki að flækja alltaf hlutina eftir því sem það eldist.
Þegar ég var í Hagaskóla var ég í þeirri erfiðu stöðu að vera lúði í hinni sjálfskipuðu töffaraklíku. Það var að miklu leyti því töffaravinir mínir höfðu gríðarlega háan lúðaþolsþröskuld og tóku mér opnum örmum þrátt fyrir umtalsvert og mjög svo augljóst lúðaeðli mitt. Í hópnum voru þó ekki allir töffararnir jafnumburðarlyndir, og það voru augljóslega nokkrir sem gáfu í skyn "Bíddu.. hvað er þessi gaur að gera hér? Hann er augljóslega lúði. Hvernig eigum við að geta viðhaldið gildum okkar þegar lúðar eins og þessi fá að vera með?" Ég reyndi oft að koma mér í töffaragervi, en það dugði aldrei. Alltaf skein minn innri lúði of skært.
Þegar kemur að systkinum mínum þá var Auður eins og áður sagði lúði, og Gunnhildur töffari/gella. Bjarki er töffari, en hann svindlar samt, því hann er myndarlegur fótboltastrákur og fær því töffarastöðuna á silfurfati. En það þýðir líka að hann er meira í ætt við hinn hefðbundna ameríska "jock", sem er vafasamur heiður. Hans innri maður tel ég þó að sé meira í sömu lúðakategoríu og ég er í, og ef hann væri aðeins aulalegri í útliti og lélegur í íþróttum, þá væri hann hreinræktaður lúði.
Þetta er áhugavert rannsóknarefni. Í næstu færslu mun ég velta fyrir mér stéttaskiptingu menntaskólanna.
0 Ummæli:
Skrifa ummæli
<< Heim