Gallinn við að flytja er að það tekur mig alltaf nokkrar vikur/mánuði að manna mig upp í það að sækja um húsaleigubætur. Það er alveg dágóður skerfur af geðheilsunni sem tapast við vesenið sem felst í því, þökk sé óendanlegu bjúrokrasíu-blæti íslendinga.
Til að fá húsaleigubætur þarf maður að redda "löggildum skjalapappír", finna draslið á netinu og prenta það út, gera einn samning á þannig og annan á venjulegan pappír, gera fyrstu tilraun til að fara til sýslumanns, (hún heppnast aldrei þar sem þau finna alltaf eitthvað sem vantar), redda því sem þarf að redda (í þessu tilfelli að láta leigusalann skrifa undir einhverja staðfestingu á að sá sem bjó í íbúðinni á undan mér sé fluttur), fara með það aftur, Bíða í tvo daga, gera fyrstu tilraun til að fara fara í þjónustumiðstöð vesturbæjar, fara uppí HÍ og trufla Rikke í verklegum efnafræðitíma í þeim tilgangi að fá hana skrifa undir eitthvað gjörsamlega tilgangslaust plagg um að hún vilji líka húsaleigubætur.
Allt þetta fyrir einhvern skitinn 18.000 kall á mánuði. Svo ekki nóg með það heldur eru þau alltaf eitthvað að fikta í því og áætla á mann e-ð kjaftæði og til að sýna fram á að maður sé blankur námsmaður þarf maður að ganga í gegn um álíka mikið vesen aftur, ef ekki meira.

Þetta er í þriðja skipti á rúmu ári sem ég þarf að standa í þessu, og ég væri líklega löngu búinn að svipta mig lífi ef ekki væri fyrir þá afþreyingu sem felst í því að fara á svona þessa staði og fylgjast með úr fjarlægð hvernig þetta fúnkerar allt. Starfsfólkið er í 99,9% tilvika kerlingar á aldrinum 40-60 ára, og í hvert skipti sem maður fer sér maður í lúgunum við hliðina á sér fólk að reita hár sitt yfir kjaftæðinu sem þau þurfa að þola, meðan kellingarnar standa ógeðslega stífar á svipinn, fyrir löngu búnar að koma sér upp einhverjum nöldur-varnarmekanisma þannig að ekkert bítur á þær. Voru eflaust metnaðarfullar og liðlegar fyrstu tvær vikurnar í starfi þangað til kerfið, og þetta endalaus pappírsflóð saug úr þeim allan vilja til að lifa. Í hvert skipti sem ég þarf að standa í þessu þá dey ég örlítið inní mér, en ég þakka bara fyrir að þurfa ekki að vinna við þetta. Oj bara.

Pulp eru annars alveg að gera það fyrir mig þessa stundina..

Jæja ég er drulluveikur og ætla því að blogga.
Platan er gott sem tilbúin, eina sem er eftir er að setja rétt bil á milli laganna. Jibbí! Fínt að gömul lög sem eru búin að hanga yfir manni í nokkur ár eru loks úr vegi. Nú getur maður bara farið að gera eitthvað nýtt.
Annars er ég hryllilega hugmyndasnauður í dag, kvefið líklega komið upp í heila, lofa að skrifa eitthvað skemmtilgra á morgun.